Leczenie kanałowe ma miejsce, gdy nerw zęba zostaje nieodwracalnie zainfekowany, ale nadal istnieje  wystarczająca ilość tkanki zęba do ostatecznej odbudowy. Dzieje się tak, gdy ząb doznał urazu lub gdy próchnica dotarła głęboko do zęba.  

Celem leczenia kanałowego jest usunięcie tkanki miazgi w stanie zapalnym (lub ropnia) i zastąpienie jej biokompatybilną pastą; gutaperka.  Koronowa część zęba jest uszczelniona odbudową, a ząb zwykle wymaga korony.

Chociaż ząb można uznać za martwy (nie ma już uczucia gorąca i zimna), jego przyczepa do przyzębia (dziąsła) pozostaje zdrowa, więc nadal można odczuwać normalny nacisk podczas gryzienia.

Jednak ząb, który miał kanał korzeniowy, będzie miał tendencję do ciemnienia i staje się suchy, kruchy i może pękać. Dlatego wszystkie zęby, które zostały poddane leczeniu kanałowemu, wymagają korony.